Мы используем файлы cookie для обеспечения функционирования нашего сайта, а также сбора и
анализа информации
о
его работе. Вы можете разрешить все файлы cookie, нажав «Разрешить все», или управлять ими по отдельности,
нажав
«Настроить».
Нажимая «Разрешить все», вы даете согласие на обработку файлов cookie в соответствии с Политикой обработки
файлов cookie.
Вы можете настроить использование каждого типа файлов cookie, за исключением типа "функциональные (обязательные) cookie",
без которых невозможно корректное функционирование сайта Schools.by (далее - Сайт). Вы вправе изменить свой выбор настроек
файлов cookie (в т.ч. отозвать согласие) в любое время в настройках используемого браузера. Перед тем как совершить выбор
настроек параметров использования файлов cookie Вы можете ознакомиться с
Политикой обработки файлов cookie, а также со списком
файлов cookie, содержащим их описание и сроки хранения.
Кожны год 21 лютага ў свеце адзначаецца Міжнародны дзень роднай мовы. Ён быў абвешчаны UNESCO 9 гадоў таму.
На працягу 9 гадоў кожны народ 21 лютага адзначае Дзень роднай мовы. Першапачаткова з такой ініцыятывай выступіў Бангладэш. Менавіта ў гэтай краіне 21 лютага 1957 года загінулі пяць студэнтаў, якія адстойвалі права навучацца на роднай мове. Зараз у нашым рознакаляровым і рознагалосым свеце налічваецца больш за шэсць тысяч моваў. Палова з іх пад пагрозай знікнення. Дзеля захавання моў, якія апынуліся на парозе знікнення, міжнародны фонд UNESCO абвясціў дзень роднай мовы — каб хоць у такі дзень на іх загаварылі, пра іх успомнілі.
Родная мова шмат не патрабуе. Але калі ўжо назваў яе роднай, калі лічыш яе такой для сябе — павінен жа быць перад ёй хоць нейкі абавязак. Ці хоць часам пра яе думаць. Калі хоць палова з тых сямідзесяці чатырох працэнтаў, якія падчас апошняга перапісу назвалі роднай мовай беларускую, падумае аб яе лёсе — значыць, не ўсё яшчэ страчана. Хоць адзін дзень. Калі будзе яе афіцыйнае міжнароднае свята.
Калі ты чуеш яе — ці то сучасную літаратурную, ці змешаную "трасянку", або мясцовую дыялектную — ведай, што гэта ўсё яна — наша беларуская мова. Не адварочвайся, а прымі яе, бо яе месца ў тваёй краіне. І не падчарка яна тут, а паказвае на спрадвечнасць беларусаў на сваёй зямлі. Нашы бацькі, дзяды і прадзеды нямала зрабілі, каб беларуская мова была прызнаная як роўная сярод іншых моў свету.